Bugun cogumuzun bazen Sofradan kalkarken Allah Halil ibrahim bereketi versin deriz ama bildigimizden deyil baskalarindan duydugumuzdan deriz .GUNUMUZDE Baba cocuk anne cocuk kardes iliskileri ve akraba iliskileri nerdeyse bitti bitecek duzeye gelmis bu hale kendisi gelmedi birileri maksatli olarak GIDIM GIDIM bu hale getirdi amac ? Turk ve islam toplumunda devletin en saglam temel taslarindan birisi olan aile baglarini once zayiflatmak sonra kopartmak .Gecenlerde birtanigim hakkin rahmetine kavustu kadin hastanede iken cocuklarinin birisine telefon edilir cocugun verdigi cevap beni bu konuda bir daha rahatsiz etmeyin ,ki bu aile buyugu o kisinin dugununde bankadan bir hayli miktarda para cekiverdi .
gecen gun bir dostum anlatiyor kardesinin baska bir ilden oturdukleri ile tayini icin noterden vekalet veriyor aradan 17 yil sonra bu kisi kardesini mahkemeye veriyor benim kardesimde alacagim var diye sebeb o zamanlar tayin in olmasi icin verdigi vekaletnamae bu zat 2 sene once emekli ikramiyesiyle bir ev almak ister parasi yetismez bankadan kredi alir yetmez baska sahislardan borc alir borclarin gunu gelir odeyemez eski seyleri karistirmaya baslar ,ki bu gune kadar karsilik beklemeden 50-60 bin tl aldigi abisinin zamaninda kendisine iyilik olsun diye verdigi bi noterden bazi kelimler onun hosuna gider birseyler koparabilirim diye once noterden ihbarnama ceker kardes bunu onemsemez bu sefer mahkemey verir bu konu tam filimlik 18 sene once olan bir olayi avukat nasil mahkemeye verir ve mahkama bu dosyayi nasil kabul eder .guzel hos herkez hakkini arayacak guzel hosda gecen bir mesele hakkinda avukatin yanina vardigimda bana bu konu hakkinda dava etme zamanin 5 yil dedi ha ben simdi biliyorum bu zaman gectikten sonra dava zaman asimina ugrayacak .
Evet, sayfamıza HALİL İBRAHİM SOFRASI diyerek başladım. Öğrendiğim kadarıyla Hz. İbrahim’in davranışlarından etkilenilerek yazılmış ve ‘her gelenin kabul edildiği sofra’ anlamına gelirmiş bu güzel söz. Çünkü Hz. İbrahim misafir olmadığı zamanlarda yemeğe oturmaz, misafir aramaya çıkarmış. Kurduğu sofralarda hiçbir şeyi eksik etmez, kimseyi boş çevirmezmiş. Halil İbrahim Sofrası deyimi bu sebeple ortaya çıkmış. İşte ben de istedim ki bu sofraya sizinle beraber oturalım. Tabi paylaştığımız bu sofra da Halil İbrahim bereketinde olsun. Yani her gelen istediği her şeyi bulabilsin.
Halil İbrahim Bereketi deyince duyduğum başka bir hikaye daha var. Ne kadar doğrudur bilemiyorum ama her iki hikaye de misafirperverliği, paylaşmanın önemini ve kardeşliği anlattığı için her ikisine de yer vermek istedim.
Hikayeye göre;
Vaktiyle birbirini çok seven iki kardeş varmış. Büyüğü Halil. Küçüğü ise İbrahim. Halil; evli ve çocuk babası. İbrahim ise bekârmış. Ortak tarlaları varmış iki kardeşin… Ne mahsul çıkarsa, ikiye pay ederlermiş. Bununla geçinip giderlermiş. Bir yıl, yine harman yapmışlar buğdayı… İkiye ayırmışlar. İş kalmış taşımaya. Halil, bir teklif yapmış :
– İbrahim! Kardeşim, ben gidip çuvalları getireyim. Sen buğdayı bekle.
– Peki abi demiş İbrahim. Ve Halil gitmiş çuval getirmeye. O gidince, düşünmüş İbrahim:
– Abim evli, çocuklu. Daha çok buğday lazım onun evine. Böyle demiş ve kendi payından bir miktar atmış onunkine…Az sonra Halil çıkagelmiş.
– Haydi İbrahim, önce sen doldur da taşı ambara demiş.
– Peki abi..!
İbrahim, kendi payından bir çuval doldurup düşmüş yola…
O gidince, Halil düşünmüş: Demiş ki:
– Çok şükür, ben evliyim, kurulu bir düzenim de var. Ama kardeşim bekâr. O daha çalışıp, para biriktirecek. Ev kurup evlenecek. Böyle düşünerek, Kendi payından atmış onunkine birkaç kürek…
Velhasıl, biri gittiğinde, öbürü, kendi payından atmış diğerine.
Bu, böyle sürüp gitmiş…
Ama birbirlerinden habersizlermiş. Nihayet akşam olmuş. Karanlık basmış. Görmüşler ki, bitmiyor buğdaylar. Hatta azalmıyor bile…
Hak Teala bu hali çok beğenmiş.
Buğdaylarına bir bereket vermiş, bir bereket vermiş ki…
Günlerce taşımış iki kardeş, bitirememişler.
Şaşmışlar bu işe…
Aksine çoğalmış buğdayları.
Dolmuş taşmış ambarları.
Bugün “Bereket” denilince, bu kardeşler akla gelir.
Bu bereketin adı: Halil İbrahim bereketidir
